Dit werk is een historische benadering van traditionele Koreaanse krijgskunsten met de nadruk op Sibpalki, de achttien vechtkunsten voor 'close combat' ten tijde van Korea's Joseon tijdperk. Sibpalki is van cruciaal belang voor de bestudering van de geschiedenis van de Koreaanse krijgskunsten. Het is uitvoerig gedocumenteerd in de geïllustreerde handleiding Muyedobotongji (1790) en het vormt het keerpunt in de geschiedenis van Koreaanse krijgskunsten van het pre-moderne naar het moderne tijdperk. De opkomst van vuurwapens voor het lange-afstandsgevecht bood nieuwe strategische kansen. De musketten werden gecomplementeerd door sterk georganiseerde bataljons voor het korte-afstandsgevecht. Hieruit ontstond het gevechtssysteem Sibpalki dat het Joseon tijdperk typeerde. Sibpalki kent drie categorieën; 'steek' technieken waaronder diverse speren en Dangpa (drietand), 'snij' wapens waaronder negen verschillende soorten zwaarden, en 'slag' technieken zoals de lange staf, vlegel en Gwonbeop (blote vuist). De unieke kracht van Sibpalki is dat het de synthese is van de meest beproefde, effectieve martial arts uit China, Japan en Korea van dat moment, vanuit het Koreaanse perspectief.